ဒီမုိကေရစီ ပန္းတုိင္သုိ႔ ခ်ီတက္ရာမွာ...

ဒီမုိကေရစီ ပန္းတုိင္သုိ႔ ခ်ီတက္ရာမွာ...

ဒီမုိကေရစီပန္းတုိင္သုိ႔ ခ်ီတက္ရာမွာ အလုိအပ္ဆုံး အရာဟာ ဒီမုိကေရစီစိတ္ဓာတ္ပါ။ ထုိဒီမုိကေရစီ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္ေပၚလာဖုိ႔ ဒီမုိကေရစီ ေကာင္းေၾကာင္း၊ ဒီမုိကေရစီစံနစ္သည္ အမွန္တကယ္ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳး၏ အက်ိဳးစီးပြားကုိ တုိးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳး ခ်မ္းသာေစႏုိင္ေၾကာင္း သိရွိနားလည္ ယုံၾကည္ဖုိ႔လုိပါသည္။ ထုိသုိ႔ သိရွိနားလည္ ယုံၾကည္လာေအာင္ စတုတၳ မ႑ဳိင္ျဖစ္တဲ့ မီဒီယာေတြကေန တတပ္တအား ဝါဒျဖန္႔ လႈံ႔ ေဆာ္ေပးဖုိ႔၊ ပညာေပးဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီလုိလုပ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ ႏုိင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳးကုိခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီစံနစ္ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့စိတ္ ရွိဖုိ႔၊ သုိ႔မဟုတ္ေမြးျမဴဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ အရာခပ္သိမ္း၏လႈံ႕ေဆာ္မႈအင္အားသည္ အခ်စ္မွ ျဖစ္ေပၚလာသည္ဆုိသည့္ အခ်က္ကုိ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ အခ်စ္ရွိမွ ေစတနာ ျဖစ္ေပၚလာမယ္၊ ေစတနာရွိမွ စိတ္ေစတသိက္္ ဆုိတဲ့ လႈံ႕ေဆာ္မႈ အင္အား ျဖစ္ေပၚလာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္စိတ္သည္ ပဓာနပါ။ သုိ႔ေသာ္ ထုိအခ်စ္စိတ္သည္ အတၱဆန္ၿပီး ေသးသိမ္ေသာ အခ်စ္မ်ိဳး၊ မိမိ တကုိယ္ရည္ကုိဘဲခ်စ္ေသာ၊ မိမိမိသားစု တစုတည္းကုိဘဲ ခ်စ္ေသာကဲ့သုိ႔ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးမွ ႐ုန္းထြက္ၿပီး မိမိ ပတ္ဝန္းက်င္၊ မိမိေနထုိင္ေသာ ၿမိဳ႕မွသည္ အမိႏုိင္ငံ တခုလုံးကုိခ်စ္ေသာစိတ္ ျဖစ္လာဖုိ႔၊ ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖုိ႔ လုိပါသည္။ ထုိပ်ိဳးေထာင္ေပးမည့္ အင္အားသည္ ပညာေရးႏွင့္ လူမ်ိဳးတမ်ိဳး၏ ေဂဟ စံနစ္ ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တေတြသည္ ထုိေဂဟစံနစ္ ျဖစ္တည္ေနေအာင္လုပ္ဖုိ႔ လူတုိင္းမွာ တာဝန္ရွိပါသည္။ တာဝန္အရွိဆုံးကေတာ့ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ အာဏာလက္ရွိ ေခါင္းေဆာင္ေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိၿပီး တိတိက်က် ေျပာရရင္ အစုိးရဝန္ႀကီးမ်ားမွသည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားစသည္တုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။ ေခါင္လုံ မွ မုိးလုံႏုိင္ပါမည္။ ဆုိလုိတာက ေခါင္သည္ အေရးႀကီးဆုံး ျဖစ္ပါသည္။

ေစတနာမွန္တဲ့ အခ်စ္စိတ္ရွိခဲ့လွ်င္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ မဲခြဲဆုံးျဖတ္ ခ်မွတ္ရာမွာ အမွားေတြ ေလ်ာ့နည္းၿပီး အမွန္ေတြဘဲ ျဖစ္ဖုိ႔ မ်ားပါတယ္။ အခ်စ္စိတ္နဲ႔ ေစတနာမွန္က အက်ိဳးေပးမွာကုိး။ ဥပမာ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကုိ ဖိတ္ေခၚရာမွာ ရာႏႈံးျပည့္ အရင္းအႏွီးျဖင့္ ဝင္လာမည့္ ျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ိဳးကုိ မတားဆီး တဲ့အျပင္ သာ၍ေတာင္ ႀကိဳဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကန္႔သတ္ တားဆီးရမည့္ အရာသည္ Stock Exchange, Share Market ေတြလုိ ေငြပူေတြနဲ႔ ဝင္လာၿပီး Market ကုိ ျခယ္လွယ္ ေမႊေႏွာက္ႏုိင္တဲ့ အရာမ်ိဳးကုိ တားရမွာပါ။ အဲဒါက Stock Exchange ဥပေဒေတြ သီးသန္႔ ရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ အတည္တက် စက္႐ုံတည္၊ ကုမၸဏီဖြင့္မယ့္ လုပ္ငန္းေတြဟာ ေငြပင္ေငြရင္း (FE) ေျမာက္မ်ားစြာကုိ ကုိယ့္ႏုိင္ငံထဲသုိ႔ ယူဝင္လာၿပီး ကုိယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ ေငြရင္းေငြႏွီး လွည့္ႏုိင္ဖုိ႔ မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳမည့္ လုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိမူလက ျပည္တြင္းေစ်းကြက္ကုိ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ႏုိင္လုိ႔ အခြင့္ထူးရေနတဲ့ အမ်ိဳးသား အရင္းရွင္တစုက မိမိကုိယ္က်ိဳး တခုတည္း ကုိဘဲၾကည့္ၿပီး ဟန္႔တား ပိတ္ပင္ေနရင္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ခ်စ္စိတ္မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့ဘုိ႔ တစ္ဘုိ႔တည္း မၾကည့္ဘဲ တမ်ိဳးသားလုံး အက်ိဳးကုိၾကည့္လွ်င္ ထုိရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ိဳးကုိ ေကာင္းစြာ ဖိတ္ေခၚသင့္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံကငယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူမ်ိဳးရဲ့ အေတြးနဲ႔စိတ္သေဘာ ကလည္း ေသးငယ္ေနပါတယ္။ ကမၻာ့ဘဏ္က ေထာက္ပံ့ေၾကး US$ ၈၅ သန္းေထာက္ပံ့မည္ ဆုိတာမ်ိဳးကုိေျခမကုိင္မိလက္မကုိင္မိ ျဖစ္ေနပါသည္။ တ႐ုတ္ႀကီးလုိ အခုလေတြမွာ လစဥ္လစဥ္ ႏုိင္ငံျခား ေငြရင္းေငြႏွီးေတြ US$ ၅၀ ဘီလီယံ ႏႈတ္ထြက္ သြားေနတာမ်ိဳး ၾကံဳရင္ ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္မလဲ။ လစဥ္ ၅၀ဘီလီယံဆုိတာ တႏွစ္ဆုိလွ်င္ ၆၀၀ဘီလီယံ၊ ႏွစ္ႏွစ္ဆုိလွ်င္ ၁.၂ ထရီလ်ံ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံကငယ္တယ္ဆုိေပမဲ့ ေတာင္ကုိရီးယားထက္မ်ားစြာႀကီးပါတယ္၊ စင္ကာပူ မေလးရွားထက္လည္း မ်ားစြာ ႀကီးပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေတာင္ကုိရီးယား၊ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား တုိ႔ထက္ေတာ့ တုိးတက္သင့္ပါတယ္၊ ခ်မ္းသာသင့္ပါတယ္။ ထုိသုိ႔တုိးတက္ေအာင္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံအဆင့္နဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ အေတြးေတြရွိဖုိ႔ လုိပါတယ္။